Vandaag lukte het me om zoals voorgenomen mijn dag te starten met een ochtendwandelingetje langs het kanaal. De frisse neus te halen. Op mijn route kwam ik twee mensen tegen die op een bankje zaten te blowen. Om 8 uur ‘s ochtends. Te bizar. Zo vroeg ik de ochtend heb ik nooit geblowd. Maar geblowd heb ik. En veel.

Ik liep verder. En bedacht me hoe fijn het is dat ik dat al jaren geleden achter me heb gelaten. En ik dacht er ook aan hoe moeilijk dat was. Ik weet niet wat tegenwoordig het officiële oordeel is, in mijn tijd zeiden ze dat blowen niet verslavend was, maar voor mij was het dat zeker. En voor velen met mij. Kijk, als je je klote voelt over je leven en je vindt iets wat je even helpt om dat te vergeten, reken maar dat dat verslavend werkt.

Instant plezier/ontspanning in plaats van je door de shit een weg banen naar een beter gevoel.

Of er überhaupt eerst maar eens een gat in te zien. Wat dat betreft zal het je opvallen dat je in mijn optiek ook verslaafd kunt zijn aan tv kijken bijvoorbeeld, het ultieme escape portaal omdat het mag. Je hoeft je er niet zo voor te schamen als dat blowen en roken en drinken etc. Maar feit blijft…..

Als je een leven leidt wat de moeite waard is, dan hoef je daar niet aan te ontsnappen.

Oók niet als er vervelende dingen gebeuren. Omdat je weet dat er in het zuur ook zoet zit en in het zoet ook zuur. En omdat je uit ervaring weet dat elke tegenslag die je te boven komt je zo helpt om te groeien en er dus uiteindelijk ook mooie dingen kunnen ontstaan juist door die moeilijke tijden. Maar dan moet je er wel wakker in zijn, er bij blijven. En die “escape” niet nemen, die joint of borrel of het bingen van series of wat voor vorm van ontkenning of afleiding je dan ook kiest.

Weet dat een verslaving een blokkade op je pad naar dat leven.

Maar je kan er ook een deur van maken. Want een verslaving overwinnen, dát is echt fantastisch. Dat is groei. Ik schrijf dit nu, omdat ik voel dat het goed is om te delen. Mocht je jezelf herkennen in verslaving, weet dan dat het heel belangrijk is om compassie te hebben met jezelf. Je hoeft je niet te schamen of schuldig te voelen dat je in dat gat gevallen bent. En ik hoop dat je een keuze gaat maken om er weer uit te klimmen. Schuld en schaamte zorgen er voor dat je je blijft verstoppen in het gat.

Ga het leven aan, het kan mooier zijn dan je denkt.