Ik raakte laatst weer in gesprek met iemand die binnenkort haar baan gaat verliezen. Aan de ene kant vind ze het wel een avontuur, maar aan de andere kant ligt ze er ook wakker van. Waar zal ze terecht komen? Wat moet ze gaan doen?

Ik ken die stress maar al te goed.

Zo goed zelfs, dat ik er maar een naam voor heb bedacht: “watnuïgheid”. Want het is een staat van zijn. En het klinkt leuker dan het is. Want als je iets moét, omdat er brood op de plank moet komen bijvoorbeeld, dan baal je er goed van dat je niet weet wat voor actie je kan nemen. Wat je richting is. Of als je het gevoel hebt dat je bent geboren om gave dingen in de wereld te zetten, maar je weet niet wat.

Wat je purpose is

.

Ik ken die stress. Die heb ik gelukkig nu niet, ik ben eindelijk uit de watnuïgheid nu ik weet wat ik wil van het leven. (o.a. mijn bedrijf Wens Werk uitbouwen). En wow, ik kan niet geloven hoe bevrijdend het is. Om te weten wat je kunt doen, het gevoel te hebben op de goede weg te zijn! Altijd al jaloers geweest op van die eikels die met die kennis geboren zijn. Maar eigenlijk … is het ook een heel groot cadeau om die zoektocht te kennen.

Daar kan ik nu anderen mee helpen!

Dus heb jij last van Watnuïgheid? Laat het me weten! En dan kan ik kijken hoe ik je verder kan helpen naar Dittissie!